ถึงแล้วจ้า...ร้านก๋วยเตี๋ยวเส้นปลาตระกูลกัง

ระหว่างที่กระผมกำลังขับรถกลับจากอำเภอบ้านบึงจังหวัดชลบุรีในการปฏิบัติงานราษฎร์แล้วผมก็ยังไม่ตรงกลับบ้านซะทีเดียวยังคงอยู่ในตัวเมืองบ้านบึงเพื่อปฏิบัติงานหลวงตามประสาคนแก่ช่างกินซึ่งก็คือหาอะไรใส่ท้องให้มันหยุดร้องสักทีก็ท้องเจ้ากรรมน่ะสิครับร้องได้ทั้งวันแหมเกิดเป็นคนแก่ช่างกินใช่ว่าจะไม่ลำบากนะครับเนี่ยในขณะที่ท้องก็ร้องไปมือก็ขับรถไปตาก็สอดส่ายหาร้านอาหารที่อยู่สองข้างทางไปด้วยแล้วก็พลันไปเจอป้ายๆหนึ่งเขียนว่าถึงเวลาอร่อยตระกูลกังก๋วยเตี๋ยวเส้นปลาผมก็ร้องว่านี่มันก๋วยเตี๋ยวชื่อดังที่ไม่มีคนบ้านบึงคนไหนไม่รู้จักนี่นากระผมไม่รอช้ารีบหักพวงมาลัยยูเทิร์นรถในทันที

เบรก...เอี๊ยด!จอด...ปุ๊บ!กระโดดลงจากรถเข้าไปหาที่นั่งแล้วก็คว้าเอาเมนูที่มีให้เลือกจนตาลายมาสั่งอาหารเสร็จสรรพแต่ละอย่างเด็ดๆทั้งนั้นครับท่านครับไม่ว่าจะเป็นก๋วยเตี๋ยวเส้นปลาดู๋ดี๋และฮ่อยจ๊อปูอร่อยถูกใจกระผมทุกอย่างเลยโดยเฉพาะฮ่อยจ๊อปูที่นอกจากจะลูกโตเต็มปากเต็มคำแล้วเคี้ยวเข้าไปยังได้ความกรุบกรอบข้างในน้ำจิ้มเปรี้ยวก็เข้ากันดีแท้ 

อิ่มจากของคาวแล้วสายตาก็พลันไปเห็นร้านกาแฟที่ดูเหมือนสร้างต่อเติมออกมาจากร้านก๋วยเตี๋ยวชื่อร้านว่าJAVACAFE’ก็เรียบร้อยโรงเรียนคนแก่ช่างกินครับสั่งเลยชานม1แก้วอร่อยกลมกล่อมอิ่มหนำสำราญกันไปไม่ได้มีดีที่อาหารอร่อยอย่างเดียวนะครับการตกแต่งร้านก็สวยงามหลังคาเป็นทรงไทยถึงแม้ว่าจะอยู่ติดถนนใหญ่ก็ไม่ลืมที่จะสร้างความร่มรื่นด้วยการปลูกต้นไม้ใส่กระถางไว้รอบๆสำหรับร้านนี้คนแก่ฯขอยกนิ้วให้...ไม่เสียชื่อเมืองอาหารอร่อยอย่างบ้านบึงจริงๆครับ!

ล้อมกรอบ